pagi- pagi lagi cikmimie dah bangun tidur... pukul 6 pagi, lepas tu tidur balik sebab mata mengantuk sangat sebab semalam tak dapat tidur. tak tahu la sebab apa tak boleh tidur, mungkin sistem biologi cikmimie dah beralih kepada sistem kelawar atau burung hantu...

apa nak tulis sekarang... kasih- sayang mak. mak cikmimie dan mak korang la... dua minggu lepas, handphone cikmimie rosak, masuk air sungai masa perkhemahan... memang tak boleh pakai la sebab seluruh tubuh badan handphone tu terendam dalam sungai... cikmimie nak menangis pun tak boleh sebab dah besar... i'm a big girl, dude! and big girl doesn't cry... cikmimie hilang sume nombor telefon kawan- kawan...

3 hari lepas tu, cikmimie balik asrama, terus pinjam handphone kawan... banyak sangat missed calls dan mesej daripada mak cikmimie... "Kakak kat mana?" mesej paling buat cikmimie terharu... lepas tu ada banyak missed calls daripada abang cikmimie (abang kandung, ok!)... mesej dia; "kejap lagi abang jemput kau." argh, mesti abang cikmimie tunggu cikmimie sangat lama kat asrama... cikmimie terus telefon mak dan abang cikmimie... abang cikmimie macam marah sebab tak beritahu handphone rosak, dan mak cikmimie pulak lega sebab dia tahu yang cikmimie selamat... mak cikmimie cakap, dia takut sangat lepas dengar ada sorang budak perempuan kat Kedah (diulangi, Kedah!) meninggal dunia sebab dibunuh...

moral of the story: beritahu mak korang atau family terdekat tentang keadaan korang dari semasa ke semasa... tak de lah diorang risau... cikmimie dapat bayangkan, macam mana perasaan mak cikmimie dulu... kesiannya!

moral of the story lagi: see, walau buruk pun kita, family tetap sayangkan kita... dah darah daging, u olls, sapa tak sayang! susah dan senang, family yang tolong, bukan ah long... bukan bank rakyat, atau ptptipu... jadi kalau dah ada kekasih hati, sila lebihkan family kita dulu... family first... kalau ada program dengan kawan- kawan, sila lebihkan family dulu, family first...